Ideeën over ruimteCAESUUR seizoen 2018

Gedurende de laatste tentoonstellingsseries in ruimteCAESUUR ontdekten we een verandering in de houding en praktijk van de kunstenaars die we ontmoetten. De kunstenaar van dit moment functioneert in een complex netwerk, en ervaart dit ook aldus. Dit netwerk vervlecht kunstpraktijk met regulier werk en het privé. We ervoeren een veel lossere connectie van veel kunstenaars met de projecten in onze ruimte.

Deze gedachte internaliserend kom je dan uit op een onderzoek naar het persoonlijke engagement, het eigen leven, en de persoonlijke kunstpraktijk. Hoe verbinden deze zich aan het leiden van een kunstplek, en wat zijn onze prioriteiten?

Bewust, maar ook onbewust, zit er een dualiteitsconflict in het zorgen voor anderen, en de eigen praktijk. Hoewel we regelmatig uitspreken dat het maken van exposities onderdeel is van onze praktijk als kunstenaar / mens, is de werkelijkheid weerbarstig. Hoe valt de balans uit, en in hoeverre beïnvloedt dit enerzijds de exposities, en anderzijds het eigen werk / leven? In hoeverre verbindt de expositieplek zich nog aan het dagelijkse leven van zowel de bezoeker als de curatoren? Heeft er ongemerkt een radicale caesuur voorgedaan waardoor dat contact verbroken is?

Het programma geen caesuur onderzoekt het dilemma tussen het persoonlijke en algemene belang. En zou tot een voorlopige conclusie kunnen komen dat het persoonlijke het algemene is. Wat zich aan de keukentafel voltrekt, of in het atelier, is van essentieel belang. Misschien zelfs voor de bezoeker / toeschouwer van onze exposities veel herkenbaarder en toegankelijker. Een opengooien van het persoonlijke engagement van teamCAESUUR zou de positie van een kleine hedendaagse kunstplek wel eens kunnen herijken.  Een zeer wendbaar en persoonlijk expositiejaar, zonder plannen, lijkt ons ideaal voor een onderzoek naar urgentie, engagement, en verwondering.

De exposities dit jaar zullen zich centreren rond teamCAESUUR het leven en de kunstpraktijk van de direct betrokkenen. Het zal een wendbare praktijk zijn, die reageert op het dagelijks leven, het atelier, het nieuws, op urgent werk door ons gespot. De tentoonstellingen zullen een vloeibaar karakter hebben, zonder voor opgelegde schema’s, zonder dogma’s, zonder geijkte openingen. Ze zullen aanhaken bij een recent gemaakt werk in de ateliers, een maatschappelijk thema, maar ook persoonlijke verhalen. Zoals een mooie maaltijd, een goed gesprek, een vers boeket, een recente aankoop. Misschien een terugblik op een tentoonstelling uit het verleden of een urgent project, maar alles verbonden met de blote handen van teamCAESUUR.

De muur tussen privé, atelier, en de exposities zal worden neergehaald.

Giel Louws | 30 augustus 2017